Versier-cursus, deel 2
Een technisch hoogstandje
Voor wie het leuk vindt geef ik even een kijkje achter de schermen van de Beagle-tv-opnames. De versier-cursus was voor mij geluidstechnisch gezien een hogere-school opdracht!
De opdracht: versier-cursus voor vrouwen filmen. 3 Hoofdpersonen, 50 figuranten.
De plek: een galmend balletzaaltje met 2 spiegelwanden.
Handicap: simultaan vertaler spaans-engels en een documentaire situatie, dus alles alleen doen met beperkte middelen.
Omdat de zaal zo galmt, wat een ramp is voor de verstaanbaarheid, krijgen de hoofdpersonen voor ons verhaal allemaal een zender(+microfoontje). In dit geval zijn dat Dirk, de presentator, Bram Buunk, de gast van de aflevering en Paula, de cursusleidster. (= 3 ontvangers aan mijn mixer) Paula praat spaans, Dirk en Bram zullen engels spreken.
Voor ons begrip van wat er gebeurt (de regisseur, de cameraman en straks in de montage, de editor) is er een simultaantolk mee.
De tolk zet ik op de gang, want die wil ik niet door al het andere geluid heen horen. De tolk krijgt dus een ontvanger met een oortje. (= 4e zender, aan mijn "mixer" die alleen het geluid doorstuurt van Paula en van de cursisten, want zij spreken uitsluitend spaans) De tolk krijgt zelf ook een zender met een microfoontje, want anders horen wij zijn vertaling niet (=4e ontvanger aan mijn mixer). De regisseur, Dirk en Bram krijgen allemaal een ontvanger met een oortje zodat zij allemaal de vertaling van de tolk (simultaan!) horen. Ik neem die tolk ook op, op een apart spoor, op de cameradisc. ("tape"). Joost krijgt ook een oortje, die hij plugt in de camera, zodat hij ook de tolk hoort en kan besluiten wie hij wanneer moet filmen. Dat dit technisch vlekkeloos verloopt is al een succes op zich.
Het geheim van de kok zit 'm in goede apparatuur, geleverd door de Noyz Boyz. 3 Audio Limited diversity zenders/ontvangers, nog een Audio Limited enkelvoudige zender met 3 ontvangers, een scannertje, een Sony zender en ontvanger, een berg sancen-zendermicrofoontjes, een berg oortjes (die ook fraai zijn om te zien). Het moet goed klinken, het moet goed zenden en ontvangen zonder met elkaar te interfereren, dus geen tsssjjj,zzzjjjt,kgkgkgkgkggggg. En dat ook allemaal in het buitenland waar weer heel andere (vrije) frequenties in de lucht gebruikt worden dan in Nederland.
Dan heb je nog een apparaat nodig waarmee je al die gewenste in- en uitgaande woordenstromen een beetje kan stroomlijnen. Een mixer. Een zeer geavanceerde mixer, die digitaal uitkan (AES/EBU) zodat ik alle 4 geluidssporen op de cameradisc XDcamHD(zeg maar digitale video) kan benutten. Ziedaar, de AATON CANTAR! Een 6 sporen-harddisc-recorder (door tijdsddruk in de montage gebruiken we die 6 sporen niet) waar ik met 9 ingangen een aardig potje kan breken. Vervolgens krijg ik te maken met een sporenbeleid.
Op spoor 1 komt de hengel oftewel iederéén die wat zegt en dat zijn er vanavond erg veel! Op spoor 2 komt de S van de stereomicrofoon, maar in dit geval moet de stereo sneuvelen voor de diversiteit aan gekakel. Spoor 2 wijs ik toe aan Paula, die in deze scene voornamelijk aan het woord zal zijn. Op spoor 3 heb ik dan plek voor Dirk en Bram. Ik heb geen idee wanneer ze iets gaan zeggen. Vast staat wel dàt ze iets gaan zeggen. Op spoor 4 komt de tolk.
Het is voor iedereen een inspannende avond. De decibels die de vrouwen produceren zijn per definitie een vermoeiende factor. De tolk zie ik peentjes zwetend in gang heen en weer beren. De produktie-assistente levert hem glaasjes water zoals een marathonloper in de race sinaasappelpartjes krijgt toegereikt. Hij vertaalt aan één stuk door, zonder haperen, alles wat in het spaans gekakeld wordt naar coherent engelse zinnen. Joost loert door zijn zoeker en probeert de relevante van de irrelevante opmerkingen te onderscheiden en desgewenst de persoon im Frage in een fraai kader te vangen. Mijn oren en ogen draaien overuren. Ik hou de levels van de sporen in de gaten, de geluidskwaliteit van alle microfoontjes, is alles verstaanbaar, stoort er niks en ik probeer op tijd met de hengel bij de sprekende cursist te zijn. Want, in beeld of niet in beeld, dat hangt af van wie ik hengel en dus vertaald wordt...Tegelijkertijd naar het spaans luisteren, wat ik op zich versta maar in dit tempo moeilijk kan volgen en het engels, wat me in staat stelt om het hele verhaal integraal te volgen, vind ik knap lastig. Deze avond filmen is voor de Beagle-crew een kunst die de kunst van het versieren overschrijdt.
