Terug naar de Big-Bang

De Andes tijdlijn

We staan op een grevelweg. Midden in de Argentijnse Andes. Achter ons ligt de vallei van Uspallata. Vóór ons liggen bergen in kleurschakeringen waar de verfspecialisten nog een puntje aan kunnen zuigen. De vormen en structuren zijn minstens zo talrijk en schieten voorbij ieders voorstellingsvermogen. Als je dit zou schilderen, zou je het niet geloven. Zover mijn oog reikt zie ik een scala aan decorwanden. Helemaal achteraan prijken de besneeuwde kammetjes van de Andes. Het is heet. De zon staat laag. Het is stil. Soms waait het en wordt het in één klap overal stoffig en het zicht heiig.

Grrrrrk. Robbert Dijkgraaf trekt met zijn voet een streep. Geen startsein voor een wedstrijdje mag ik hopen. De lijn stelt Vandaag voor.

Grrrrrk. Weer een streep. 1 cm naast Vandaag. Dat is 10.000 jaar geleden stelt Robbert grijnzend vast. Toen de mens nog maar net zijn intrede in de Andes deed. Zeg maar de tijd van de rots-tekeningen.

Op deze schaal betekent 1 stap 100 miljoen jaar. Robbert glundert, hij zet een tweede stap. "The origin of men". Dan zet hij flinke stappen met zijn lange benen en hij telt hardop: 3, 4, 5... bij 60 roept hij vrolijk: ik passeer nu het uitsterven van de dinosauriërs!

61, 62, 63 met 7-mijlslaarzen gaat hij verder terug in de tijd. Ik ren mee en kijk achterom naar het fossiele bos, de oceaanbodem, 200 miljoen jaar, 400 miljoen jaar. Robbert heeft er zin in. Nog 14 kilometer en we zijn bij de Big Bang!